Nabożeństwo do św. Rafki

> Nabożeństwo do św. Rafki

Nabożeństwo do św. Rafki

W 2020 roku przeżyliśmy parafialną pielgrzymkę do Libanu, do grobu św. Szarbela. W czasie modlitwy w tym świętym miejscu dotarliśmy również do klasztoru św. Józefa w 

Al.-Dahar. Tam swoje życie złożyła Bogu św. Rafka (Pietra Choboq Ar-Rayes). Przeżyła ona na ziemi 82 lata, kim była i czemu aż tak bardzo przyciąga pielgrzymów do tego wyjątkowego miejsca Świętej Ziemi Libańskiej? Przyszła na świat 29 czerwca 1832 roku w Himlaya, libańskim regionie Metn. Na chrzcie otrzymała imię Pietra. Kiedy po śmierci matki rodzina znajduje się w ciężkiej sytuacji życ

iowej, Pietra zmuszona jest podjąć pracę dla utrzymania rodziny, zostaje służącą w domu bogatego Libańczyka w Damaszku. Po 4 latach wraca do domu, ale kiedy okazuje się że ojciec ożenił się po raz drugi, Pietra postanawia wstąpić do zakonu Córek Maryi w Bikfaya. Tam po dwóch latach składa śluby zakonne i zostaje skierowana do pracy w seminarium w Ghazir. Pracowała w kuchni, uczyła się ortografii i artmetyki. W wieku 28 lat zostaje nauczycielką katechizmu i wychowawczynią w szkołach zakonu w Madd, gdzie też zakłada szkołę dla dziewcząt. Ale kiedy pewnego dnia ukazuje się jej we śnie św. Jerzy z Antonim Pustelnikiem i Szymonem Słupnikiem, postanawia wstąpić do zakonu Libańskich Mniszek Maronickich. W klasztorze św. Szymona al.-Qarn przeżyła 26 lat, dając przykład gorącej modlitwy i życia w posłusznym znoszeniu cierpienia. W roku 1885 mając 53 lata prosi Boga o cierpienie, i niebawem dostaje jedno

 cierpienie za drugim, ale nigdy nie traci ducha i zawierzenia. W 1999 całkowicie traci wzrok, wkrótce też została sparaliżowana. Zmarła 23 marca 1914 roku. 71 lat później 17 listopada 1985 roku papież Jan Paweł II wyniósł ją na ołtarze jako błogosławioną. A 16 lat później 10 czerwca 2001 roku ogłosił świętą.

Czemu św. Rafka jest tak popularną świętą do której przyjeżdżają tysiące pielgrzymów?

Ostatnie lata swojego życia ze względu na choroby była całkowicie przykuta do łóżka. I kiedy weszła w szczególny kontakt z cierpiącym Jezusem na pra

wym jej ramieniu powstała bardzo bolesna rana, spowodowana deformacją obojczyka, który dosłownie przebijał się przez skórę. Święta Libańska powtarzała zawsze że to swoje cierpienie łączy z raną jaką na prawym ramieniu miał od dźwiganego krzyża Nasz Zbawiciel. Prosiła też żeby nigdy nie zapominać o tej szóstej ranie i jak mówiła Jezus prosił, żeby czcząc tą ranę odmawiać sześć razy Ojcze nasz…, Zdrowaś Mario…, Chwała Ojcu…

Modlitwę do najboleśniejszej Rany Pana Jezusa przyniósł nam już św. Bernard z Clairvaux (1090-1153). Miał on otrzymać od umęczonego Jezusa przesłanie, że w czasie dźwigania krzyża na prawym ramieniu powstała ogromnie bolesna rana. Jak mówił zbawiciel była ona najboleśniejsza, a najmniej jest dzisiaj czczona. Dlatego Pan przekazał świętemu obietnicę, że kto będzie czcił tą szóstą ranę, otrzyma oczyszczenie ze wszystkich słabości i grzechów. Za każdym jednorazowym odmówieniem modlitwy, dostąpi odpustu z grzechów powszednich, a w chwili śmierci doznają nawrócenia. Św. Bernard odmawiał ją następująco: „ O Najukochańszy Jezu mój, Ty Najcichszy Baranku Boży, ja biedny grzesznik pozdrawiam i czczę TĘ RANĘ TWOJĄ NAJŚWIĘTSZĄ, która Ci sprawiła ból bardzo dotkliwy, gdyś niósł Krzyż ciężki na Swym Boskim Ramieniu. Ból cięższy i dotkliwszy, niż inne Rany na Twoim Świętym Ciele. Uwielbiam Cię oddaję cześć i pokłon z głębi serca. Dziękuję Ci za Tę Najgłębszą i Najdotkliwszą RANĘ Twego Ramienia. Pokornie proszę, abyś dla tej srogiej boleści Twojej, którą w skutek Tej Rany cierpiałeś i
w Imię Krzyża Twego ciężkiego, któryś na tej Ranie Świętej dźwigał, ulitować się raczył nade mną nędznym grzesznikiem, darował mi wszystkie grzechy i sprawił, aby wstępując w Twoje Krwawe Ślady doszedł do szczęśliwej wieczności. Amen.

Ojcze Nasz… x 3, Zdrowaś Maryjo x 3

Oto jakie słowa usłyszał św. Bernard kiedy dopytywał, która z ran była dla Jezusa Najboleśniejsza?

Pan Jezus powiedział mu wówczas:

Miałem Ranę na ramieniu, spowodowaną dźwiganiem Krzyża, na trzy palce głęboką, z której widniały trzy odkryte kości. Sprawiła mi ona największe cierpienie i ból aniżeli wszystkie inne. Ludzie mało o niej myślą dlatego jest nieznana. Lecz ty staraj się objawić ją wszystkim chrześcijanom całego świata. Wiedz, że o jakąkolwiek łaskę prosić mnie będą przez Tą właśnie ranę, udzielę jej – i wszystkim, którzy z miłości do Tej Rany uczczą Mnie odmówieniem codziennie Trzech Ojcze Nasz… i Trzech Zdrowaś Maryjo…, daruję im:

–  grzechy powszednie,
– ich grzechów ciężkich już więcej pamiętać nie będą,
– nie umrą nagłą śmiercią,
– w chwili skonania nawiedzi ich Najświętsza Dziewica i uzyskają łaskę i zmiłowanie Moje.

Dlatego później Papież Eugeniusz III udzielił na prośbę Św. Bernarda odpustu tym wszystkim, którzy Tę Świętą Modlitwę odmawiają.

*******

Św. Rafka mówiła, że Bóg może uczynić nieskończenie więcej, niż prosimy czy rozumiemy. Centrum jej życia była msza święta i kiedy już była w bardzo ciężkim stanie i nie potrafiła samodzielnie chodzić, czołgała się ze swojej celi do kaplicy, aby uczestniczyć w liturgii… Przez całe też życie powtarzała: Nie zapominajcie o szóstej ranie, jaką miał Jezus – na ramieniu! Rafka tłumaczyła, że ta rana na ramieniu, na której Jezus niósł ciężki krzyż, była szczególnie bolesna. Do dzisiaj siostry z klasztoru św. Józefa, w którym przebywała św. Rafka, odmawiają 6 razy: Ojcze nasz, Zdrowaś, Maryjo i Chwała Ojcu dla uczczenia niezwykłej świętej.

********

Nabożeństwo do św. Rafki w Jabłonce Borach jest siódmym miejscem w Polsce, gdzie rozwija się kult świętej Libańskiej. Rozpoczęliśmy go ponieważ: 27 stycznia w czasie naszej Pielgrzymki do Libanu, otrzymaliśmy od przełożonej klasztoru św. Józefa w Al.-Dahar relikwie kości św. Rafki (fragment kości z trumny z 1914 roku). Dostaliśmy również pisemny akt zezwalający na kult świętej w naszej Ojczyźnie. Po zakończeniu okresu pandemii nasz Arcybiskup Marek Jędraszewski, po skonsultowaniu z władzami zakonu Maronitów zezwolił, abyśmy kult ten rozwijali w Archidiecezji Karkowskiej. 5 maja 2022 Jego Eminencja przybył do naszej parafii aby udzielić Sakramentu Bierzmowania młodzieży oraz dokonać uroczystego wprowadzenia Relikwii świętej Rafki i rozpocząć Nabożeństwo.

Dlatego zapraszamy wszystkich, którzy Chrystusowi cierpiącemu pragną zawierzyć swoje cierpienia i złączyć je z cierpieniem Zbawiciela. W modlitwie zawierzenia czcimy wówczas, jak prosiła św. Rafka, szóstą Ranę Chrystusa i zawierzamy się w swoim doświadczeniu. Nabożeństwo to odprawiane jest w naszej parafii św. Brata Alberta w Jabłonce Borach zawsze w trzecią niedzielę, przed mszą św. o godz. 10.00 ( czyli o 09.30). Można włączyć się w to szczególne zawierzenie ofiarując wcześniej spisaną intencję, która będzie odczytana w chwili modlitwy…

Nabożeństwo do św. Rafki

każda trzecia Niedziela Miesiąca o godz. 09.30

(przed mszą św. o godz. 10.00)

Jezu Chryste, który głęboko przenikałeś życie Świętej Rafki jako nauczycielki, pracownicy, modlącej się zakonnicy i uczestniczki Twojej Męki. Prosimy Cię, za jej wstawiennictwem byś błogosławił nasze dzieci, prowadził naszą młodzież, uświęcał stan duchowny, troski rodziców zamieniał w łaski, dał ulgę cierpiącym i wysłuchał modlitw tych, którzy w Twoje imię zbierają się w kościołach i klasztorach na całym świecie. Panie, Ty który wypełniłeś życie Świętej Rafki wieczną światłością, daj nam życie pełne wiary, nadziei i miłości, abyśmy mogli Ciebie wychwalać wspólnie ze Świętą Rafką, Maryją Dziewicą i wszystkimi świętymi modlitwą wdzięczności Tobie, Ojcu i Duchowi Świętemu teraz i na wieki wieków. Amen.

Litania do św. Rafki

Panie, zmiłuj się.
Chryste, zmiłuj się.
Panie, zmiłuj się.
Chryste, usłysz nas.
Chryste, wysłuchaj nas.
Chryste, zmiłuj się nad nami.
Ojcze z nieba Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty Boże,
Święta Trójco, Jedyny Boże,
Maryjo Niepokalanie Poczęta, Matko Boża, módl się za nami.
Maryjo Niepokalanie Poczęta, Królowo wszystkich Świętych.
Święta Rafko, darze Niebios,
Święta Rafko, posłuszna Duchowi Świętemu,
Święta Rafko, ukochana wychowawczyni,
Święta Rafko, opiekunko wszystkich nauczycieli,
Święta Rafko, wzorze rozeznania duchowego,
Święta Rafko, wzorze siły kobiecej,
Święta Rafko, mistrzyni opanowania,

Święta Rafko, zwierciadło posłuszeństwa,
Święta Rafko, wzorze cnoty,
Święta Rafko, świadku głębokiej modlitwy,
Święta Rafko, mocna wiarą,
Święta Rafko, niezłomna nadzieją,
Święta Rafko, wielka miłością,
Święta Rafko, adorująca rany Chrystusa,
Święta Rafko, patronko cierpiących,
Święta Rafko, heroiczna w poświęceniu,
Święta Rafko, cierpliwa w chorobie,
Święta Rafko, silna i podziwu godna,
Święta Rafko, obrazie Męki Chrystusa,
Święta Rafko, ukrzyżowana razem z Panem,
Święta Rafko, naznaczona szóstą raną,
Święta Rafko, światło Libanu,
Święta Rafko, chwało Zakonu Maronitów,
Święta Rafko, przewodniczko zagubionych,
Święta Rafko, pocieszenie strapionych,
Święta Rafko, pomocniczko w próbach,Święta Rafko, uzdrawiająca ziemio.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

Módlmy się: Wszechmogący Boże, prosimy Cię za wstawiennictwem św. Rafki, wlej w serce naszego cierpiącego świata prawdziwą radość. Bądź pociechą dla smutnych, zasiej w nich szczęście, ciepło, światło i życie. Naucz nas, byśmy żyli modlitwą jak dzieci wiary, aby nasze życie było wypełnione Bożą obecnością. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje na wieki wieków. Amen.

Modlitwy do św. Rafki:

Prosimy Cię, Święta Rafko, abyś wlała w serce naszego cierpiącego świata prawdziwą radość. Bądź pociechą dla zasmuconych, zasiej w nich szczęście, ciepło, światło i życie. Naucz nas żyć modlitwą życiem dzieci wiary, aby nasze życie było wypełnione Bożą obecnością. Medycyna nie była w stanie Cię wyleczyć, więc uleczyłaś chorych swym bólem i miłością. Wstrzymaj łzy, opatrz rany, przywróć czystość miłości i śpiewu, pozostaw nam żywy przykład we wszystkim, dopóki nie zostaniemy uznani za godnych przebywania z Tobą i Dziewicą Maryją, by wielbić Świętą Trójcę, Ojca i Syna, i Ducha Świętego, na wieki wieków. Amen.

Panie Jezu, który poniżyłeś się i zaparłeś siebie samego na krzyży dla naszego zbawienia, skosztowałeś męki i śmierci i zmartwychwstałeś zwycięski i uwielbiony. Ty, który zalałeś Świętą Rafkę czułością i miłością, a ona prosiła o łaskę uczestnictwa w Twojej zbawczej męce, niosąc codziennie z wiarą i miłością ciężar fizycznego cierpienia, który wciąż wzrastał. Ty, który umocniłeś ją w wytrwałości i walce, czyniąc ją wzorem i przykładem całkowitego poddania się Twojej świętej woli.

Prosimy się, byś obdarował nas łaską na jej podobieństwo, byśmy byli Twym żywym obrazem i współpracownikami w prawdziwym świadczeniu, przynosząc nieustannie owoce odkupienia i Boskiego zbawienia. A tak, jak wyniosłeś ją jako wzór dla dzieci Kościoła w miłości, wierze i nadziei, niech jej życie będzie żywym znakiem Twojej obecności w nas, aż będziemy się cieszyć szczęściem wiecznym i zanosić wraz z nią chwałę i dziękczynienie Tobie, Ojcu i Duchowi Świętemu, na wieki wieków. Amen.

Święta Rafka spędziła ostatnie lata życia przykuta do łóżka. Na prawym ramieniu miała bolesną i głęboką ranę, spowodowaną deformacją obojczyka, który przebił się przez skórę. Rana krwawiła przez pięć lat. Święta nie narzekała, ale powtarzała: „W jedności z raną na ramieniu Jezusa”. Mówiła siostrom, aby nie zapominały o szóste Ranie na ramieniu Jezusa, na którym niósł ciężki krzyż naszych grzechów”. Aby uczcić szóstę Ranę Pana, odmawiała sześć razy Ojcze nasz i Zdrowaś Maryjo. My również możemy oddać cześć szóstej Ranie Chrystusa, tak jak uczyła św. Rafka.

„Wstąp do Zakonu Libańskich Mniszek Maronickich”. Tak też uczyniła.Jeden z dobroczyńców Zgromadzenia Córek Maryi pomógł jej dostać się do klasztoru św. Szymona al-Qarn w Ad’tou. Rozpoczęła w nim nowicjat w dniu 12 lipca 1871 roku, a już w dniu 25 sierpnia następnego roku złożyła uroczyste śluby zakonne i przyjęła imię Rafka, na pamiątkę swojej matki. Przeżyła w tym klasztorze 26 lat, dając przykład posłuszeństwa, gorliwości w modlitwie, ascezy, poświęcenia i pracowitości.W październiku 1885 roku podczas modlitwy prosiła Boga, by dał jej udział w zbawczej męce Chrystusa. Kierowana łaską Bożą, cierpiała z powodu wielu dolegliwości, znosząc je z cierpliwością i pokorą. Jej modlitwy zostały wysłuchane. Z każdym rokiem Chrystus otaczał ją swym cierpieniem. W 1899 roku Rafka całkowicie straciła wzrok, a wkrótce także została sparaliżowana. Nieustannie dziękowała Bogu za wszystko, szczególnie za dar cierpienia. Zmarła w dniu 23 marca 1914 roku.Św. Jan Paweł II beatyfikował ją w dniu 17 listopada 1985 roku, a w dniu 10 czerwca 2001 roku włączył ją do grona świętych. Był to dzień uroczystości Trójcy Przenajświętszej. Do Watykanu przybyło kilkadziesiąt tysięcy rzymian i pielgrzymów z Włoch oraz z innych krajów i kontynentów, wśród nich m.in. 12 tysięcy Libańczyków. Papież powiedział wówczas: „Na Bliskim Wschodzie, tak ciężko doświadczonym przez liczne krwawe konflikty i tyle niezawinionych cierpień, świadectwo tej libańskiej zakonnicy pozostaje źródłem ufności dla wszystkich skrzywdzonych. Żyła ona zawsze w ścisłej więzi z Chrystusem i tak jak On nigdy nie zwątpiła w człowieka. Dlatego właśnie jej przykład jest wiarygodnym znakiem, ukazującym, że tajemnica paschalna Chrystusa wciąż przemienia świat, aby zakiełkowała w nim nadzieja nowego życia, ofiarowana wszystkim ludziom dobrej woli”.

I wreszcie docieramy do Jrbata do klasztoru św. Józefa Al-Dahar.

święta Rafka   zakończyła życie w wieku 82 lat – tak osłabiona, niewidoma i z łamiącymi się od byle wysiłku kośćmi, że trzeba ją było nosić w prześcieradle. „Czemu nie nawiedzasz mnie cierpieniem?” – pyta Ukrzyżowanego zakonnica o ciepłych, piwnych oczach. Pan odpowiada na jej prośbę. Ciesząca się doskonałym zdrowiem pięćdziesięcioletnia św. Rafka traci wzrok i zostaje sparaliżowana, otrzymuje również stygmat rany, która odcisnęła się na plecach Pana Jezusa podczas niesienia Krzyża. Jak jednak zapewniają jej współsiostry, mimo niemal 30 lat cierpienia nie opuściły jej radość i wdzięczność. W trakcie choroby modli się: „Naucz mnie przemieniać ból w drogę światła i chwały dla Boga”. Swoje cierpienia wykorzystuje, by ofiarować je w przynoszonych jej intencjach. Kanonizowana w 2001 r., jest patronką osób cierpiących, szczególnie na choroby nowotworowe.

Miejsce obok klasztoru św. Józefa w którym pochowana była św. Rafka. To z tego miejsca przez ponad 40 dni po pogrzebie promieniowało z ziemi ogromnie jasne światło. Obok kaplice z scenami z życia św. Rafki, ukazana jako niosąca krzyż Chrystusa

Miejsce spoczynku św. Rafki po przeniesieniu z grobu. Miejsce obecnego sarkofagu z relikwiami świętej w kształcie lampy oliwnej.
Przyjęcie relikwii św. Rafki

Dziękując całym sercem wszystkim tym, dzięki którym i z którymi, udało nam się znaleźć drogę do świętego Szarbela i Rafki. Za obecność i każde wypowiedziane słowo, oraz wspólnie przeżytą modlitwę. Niech one wszystkie pozbierane, owocują teraz w naszym życiu. A wielcy święci libańscy, w których ręce oddaliśmy nasze życie, niech działają i upraszają łaskę.

W naszej parafii od

Teksty – Album teksty 2020
25 stycznia 2020 roku wyruszyliśmy na szlak pielgrzymi do Libanu. Naszym głównym celem było dotarcie do grobu wielkich świętych Libańskich, świętych Szarbela Makhlouf, Marona, Nimatullaha al.-Hardini i Rebeki Chobok Ar Rajes, zwanej Rafką. Po godzinie i 20 minutach lotu, przesiadka we Frankfurcie i 4 godziny 50 minut do Bejrutu. Późnym wieczorem o godz. 01.00, dotarliśmy do miejsca noclegowego, którym był hotel w domu pielgrzyma sióstr Notre Dame du Mont, zwanym Fatka, 30 km od Bejrutu. W linii prostej była to odległość 2225 km od Jabłonki. Natomiast gdybyśmy chcieli jechać autokarem ( przez Serbię, Bułgarię, Turcję i Syrię) musielibyśmy pokonać trasę 3205 km. Stąd rozpoczęła się nasza Orawska Pielgrzymka do Świętych Libańskich.

Święta Rafka urodziła się 29 czerwca 1832 roku w Himlaya, w wiosce położonej w dystrykcie Metn (Al-Matin). Była jedynym dzieckiem Murada Sabera el-Szobok er-Rejis i Rafki Gemayel.

W dniu 7 lipca 1832 r. otrzymała na chrzcie imię Butrosiej (żeńska forma imienia “Piotr”). Rodzice od najmłodszych lat uczyli ją miłości do Boga i codziennej modlitwy.

Jej matka umarła w 1839 r. gdy Rafka miała 7 lat. To traumatyczne wydarzenie miało wpływ na całe życie świętej. Jej ojciec popadł w poważne kłopoty finansowe. W 1843 r. zdecydował się oddać córkę na służbę do Libańczyka Asada al-Badałego, zamieszkałego w Damaszku w Syrii. Przebywała tam w latach 1842–1846. Kiedy w 1847 roku Rafka wróciła do domu rodzinnego, okazało się że, pod jej nieobecność, ojciec ponownie się ożenił.

Rafka była młodą, piękną dziewczyną, odznaczała się miłą aparycją, łagodnością, wdziękiem i melodyjnym głosem. Ciotka ze strony matki chciała, by poślubiła syna jej brata. Wówczas Rafka poprosiła, by Bóg pomógł jej podjąć decyzję zgodną z Jego wolą. Wtedy z wielką radością odkryła w sobie powołanie do życia zakonnego.

Pochowana została na klasztornym cmentarzu. Przez trzy noce po jej pochówku nad grobem promieniowało bardzo jasne światło.Za jej wstawiennictwem zostało wyproszonych u Boga wiele łask i cudów. Chorzy doznawali niewytłumaczalnych medycznie uzdrowień.

Wymagane dokumenty do beatyfikacji przekazane zostały Stolicy Apostolskiej 23 grudnia 1925 r., a 10 lipca roku 1926 r. jej relikwie zostały przeniesione do klasztornego kościoła.

Papież Jan Paweł II ogłosił Rafkę, Sługą Bożą w dniu 11 lutego 1982r.;
Błogosławioną w dniu 17 listopada 1985; a 2 czerwca 1999 roku Papież przedstawił światu chrześcijańskiemu Rafkę jako przykład i wzór dla wiernych w wielkim umiłowaniu Eucharystii;
 ogłoszona Świętą – uroczyście kanonizowana dnia 10 czerwca 2001 r.

Najważniejsza książka w literaturze arabskiej o św. Rafce będzie już dostępna w języku polskim: tutaj.

Dni świąteczne związane kultem świętej Rafki według kalendarza Kościoła Maronickiego

29 czerwca – rocznica urodzin
25 sierpnia – złożenia ślubów w Libańskim Zakonie Maronickim
23 marca – data śmierci
17 listopada – rocznica beatyfikacji
10 czerwca – rocznica kanonizacji

Św. Rafka – urodziła się w 1832 roku w Libanie ( w wiosce Himlaya w górach). Rodzice byli pobożnymi chrześcijanami, dlatego Rafka od dzieciństwa uczyła się zawierzenia Bogu i Jego Miłosierdziu. W wieku 21 lat wstąpiła do marionickiego klasztoru św. Józefa. W ciągu życia doznała bardzo wielu cierpień, które zawsze ofiarowała za nawrócenie grzeszników oraz uwolnienie dusz z czyśćca. Mimo ciężkiej choroby, która doprowadziła ją do utraty wzroku, nigdy nie utraciła wiary i nadziei. Zmarła 23 marca 1914 roku. Ponieważ kult do Rafki przyciągał wielu pielgrzymów w 2001 roku została ona przez papieża Jana Pawła II, włączona do grona błogosławionych.
Droga do świętości Rafki wytyczona była już od młodości, ale szczególny wymiar przybrała z chwilą wstąpienia do zakonu. W klasztorze stała się bowiem znana z heroicznej cierpliwości i pokory. Jednym z najbardziej niezwykłych aspektów życia świętej Rafki była jej zdolność do znoszenia bólu i cierpienia z niewzruszoną wiarą. Ciężka choroba doprowadziła ją do utraty wzroku i całkowitego paraliżu, ale i wtedy prosiła w modlitwie o jeszcze większy krzyż. Dlatego najczęściej przedstawiana jest ona z atrybutami:

– krzyżem, symbolem jej cierpienia
– różańcem – który odmawiała codziennie z wielką pobożnością
– Ikoną – która symbolizuje jej wstawiennictwo

Te atrybuty mają głębokie znaczenie duchowe i stanowią źródło inspiracji dla wiernych. Modlitwa Świętej Rafki i jej życie pełne cierpienia uczyniły ją wyjątkową patronką dla tych, którzy szukają pocieszenia i duchowego wsparcia. Święta Rafka jest szczególnie czczona w Libanie, gdzie jej wstawiennictwo jest uważane za przynoszące liczne łaski i cuda. Oto lista najważniejszych znaczeń atrybutów Świętej Rafki:

Patronka – dla kogo i w jakich intencjach Święta Rafka jest patronką.

Święta Rafka z Libanu jest szczególnie czczona jako patronka osób cierpiących na różne choroby, zwłaszcza te związane z oczami i paraliżem. Wierni zwracają się do niej z prośbą o wstawiennictwo w intencjach zdrowotnych, licząc na jej pomoc w pokonywaniu osobistych cierpień. Ziemia z grobu św. Rafki jest często używana przez pielgrzymów, którzy wierzą w jej uzdrowicielską moc.
Św. Rafka jest również patronką tych, którzy szukają duchowego wsparcia i pocieszenia w trudnych chwilach. Wierni odprawiają nowennę do św. Rafki, modląc się o jej wstawiennictwo i łaski w różnych intencjach, od zdrowia po nawrócenie grzeszników. Jej przykład życia pełnego cierpliwości i pokory stanowi inspirację dla wielu, którzy pragną naśladować jej niezłomną wiarę.

Podsumowanie

Życie Świętej Rafki z Libanu jest pełne inspiracji i duchowej głębi, która może przynieść otuchę w trudnych chwilach. Jej niezłomna wiara, cierpliwość w obliczu cierpienia oraz poświęcenie dla innych czynią ją wyjątkową postacią w historii Kościoła. Zachęcamy do dalszego zgłębiania jej historii i odkrywania, jak jej atrybuty mogą wpłynąć na Twoje duchowe życie. Poznaj więcej o cudach przypisywanych jej wstawiennictwu i miejscach pielgrzymkowych związanych z jej kultem. Święta Rafka jest symbolem nadziei i duchowego wsparcia, który może być inspiracją dla każdego z nas. Odkryj, jak jej życie i nauki mogą wzbogacić Twoją wiarę i codzienne życie.