Św. Michał Archanioł
Nasza parafia w czasie Rekolekcji Wielkopostnych 2018 roku, dokładnie od 23 do 25 marca, przeżyła czas przygotowania do Peregrynacji Figury św. Michała Archanioła. Sama Peregrynacja odbyła się od 3 do 4 kwietnia, czyli w zaraz o świętach. Przeżyliśmy czas wielkiej łaski za co jesteśmy szczególnie wdzięczni świętemu Michałowi. Jako owoc Peregrynacji:
– zostaliśmy włączeni do Rodziny Świętego Michała Archanioła
– wielu parafian nałożyło szkaplerz Św. Michała Archanioła
– rozpoczęliśmy w parafii nabożeństwo do św. Michała, które odprawiamy w każdą pierwszą niedziele miesiąca, zawierzając św. Patronowi wszelkie sprawy jakimi żyją nasze rodziny. Zapraszamy do modlitwy w każdą pierwszą niedzielę na pół godziny przed mszami św. o godz. o8.oo oraz 1o.oo / śpiewamy wówczas Koronkę do Dziewięciu Chórów Anielskich i zawierzamy wszystkie intencje uczestników modlitwy/.
– owocem odprawianego nabożeństwa jest modlitwa do świętego Michała, którą odprawiamy po każdej mszy św.
– w rocznicę Peregrynacji planujemy renowację z uroczystym wprowadzeniem do naszej Parafii Figury Świętego Michała Archanioła. Będzie on od tej pory takim szczególnym Patronem dla modlących się o wsparcie
– jesteśmy otwarci na towarzyszenie z modlitwą wszystkim którzy potrzebują takiego modlitewnego wsparcia. Prosimy wówczas pisać na naszą stronę, każdą z takich modlitw będziemy zawierzać św. Michałowi Archaniołowi z naszą pamięcią i wsparciem
*******
Sanktuarium św. Michała Archanioła powstało na Górze Gargano na pamiątkę objawień archanielskich, jakie miały tam miejsce w końcu V wieku. Przybywają tam rokrocznie miliony pielgrzymów, miejsce zasłynęło niezwykłymi łaskami. Na przestrzeni wieków w grocie na wzgórzach Gargano czterokrotnie miały miejsce objawienia św. Michała Archanioła. Po raz pierwszy ukazał się on biskupowi tamtejszej diecezji w 490 r. mówiąc, że jest to miejsce jemu poświęcone, w którym przebaczane będą ludzkie grzechy. Drugie objawienie datowane jest na 492 rok, a kolejne na rok następny. Archanioł oznajmił wtedy biskupowi, po próbie poświęcenia groty, że sam już ją poświęcił razem ze swoimi aniołami. Wtedy biskup wraz z innymi wiernymi udał się do tego miejsca, gdzie zastali kamienny ołtarz, a nad nim krzyż. Odtąd grota św. Archanioła na Monte Gargano nosi tytuł Niebiańskiej Bazyliki, bowiem jest jedyną na świecie świątynią, która nie została nigdy poświęcona ludzką ręką.
Ostatni raz św. Michał ukazał się tam innemu biskupowi w 1656 r., kiedy ten prosił go o ochronę przed panującą wówczas we Włoszech epidemią dżumy. Archanioł polecił mu poświęcić kamyki pochodzące z groty, na których ma być wyżłobiony znak krzyża i dwie litery M.A. (Michał Archanioł). Według słów Archanioła ktokolwiek będzie posiadał i ze czcią przechowywał taki kamyk, uchroni się od choroby. Nie tylko miasto, ale wszyscy ci, którzy posiadali poświęcone kamyki, w krótkim czasie zostali uwolnieni od zarazy.
Idea peregrynacji figury w Polsce narodziła się w Zgromadzeniu św. Michała Archanioła popularnie zwanym michalitami. Chcieli oni, aby w ramach przygotowań do 100-lecia zgromadzenia, figura odwiedziła wszystkie polskie parafie, w których oni pracują. Z prośbą o nawiedzenie zwracały się także inne parafie, dlatego od kwietnia 2013 r. trwa peregrynacja po kolejnych polskich diecezjach i parafiach.
W ramach uroczystości peregrynacyjnych w parafiach wierni mogą uczestniczyć w nabożeństwach z modlitwami o uzdrowienie i uwolnienie z nałogów, z błogosławieństwem osób chorych, starszych i dzieci. Jest również możliwość przyjęcia Szkaplerza św. Michała Archanioła oraz zawierzenia siebie i swojej rodziny jego opiece. Uroczystej „anielskiej” liturgii towarzyszą homilie i konferencje tematyczne z udziałem kapłanów ze Zgromadzenia św. Michała Archanioła oraz pokazy filmów związanych z Grotą Objawień na Górze Gargano. Najważniejsze owoce peregrynacji są niewidoczne dla oczu, bo dokonują się w sercach. A co widać na zewnątrz? W czasie nawiedzenia kościoły wypełnione są wiernymi od rana do wieczora, długie kolejki do spowiedzi ustawiają się przy konfesjonałach, a dzieci i młodzież cierpliwie czeka, by choć na chwile zbliżyć się do świętej figury. W czasie nawiedzenia wielu ludzi przyjmuje szkaplerz św. Michała Archanioła, aby z jego szczególną pomocą uzyskać łaskę dobrej spowiedzi dla siebie i innych, siłę w walce z nałogami i wadami, obronę przed herezjami, błędnymi i fałszywymi naukami, wybawienie dusz z czyśćca przez modlitwę i uzyskanie odpustów.
Sama Figura św. Michała Archanioła z sanktuarium w Gargano wykonana została w roku 1507 r. przez rzeźbiarza Andreo Contucciego zwanego Sansovino. Przedstawia ona Michała Archanioła w stroju legionisty rzymskiego, pod którego stopami leży pokonany szatan. Pomysłodawcą stworzenia figury był kard. Antonio z Monte San Savino. Wykonana z białego marmuru, ma 130 cm wysokości.
W programie nawiedzenia najczęściej są:
- Msza św. z modlitwą o uzdrowienie i uwolnienie z nałogów
- Adoracja Najświętszego Sakramentu z modlitwą wstawienniczą
- Celebracja Sakramentu Pojednania
- Uczta słowa – kazania i konferencje o świecie aniołów
- Błogosławieństwo osób starszych, chorych i dzieci
- Modlitwa egzorcyzmem prostym
- Akt oddania św. Michałowi Archaniołowi
- Przyjęcie szkaplerza św. Michała Archanioła
- Film o sanktuarium w Monte Sant’ Angelo: „Między wiarą a kulturą”
Kamizelka diabloodporna
W czasie nawiedzenia wielu ludzi przyjmuje szkaplerz św. Michała Archanioła. Dlaczego się na to decydują? – To taka namacalna oznaka, że św. Michał czuwa nade mną i potwierdzenie mojego kultu – mówią niektórzy. Są też tacy, którzy go przyjmują, by wyprosić łaskę nawrócenia kogoś bliskiego. A inni szkaplerz przyjmują, by wyprosić sobie łaskę świątobliwej śmierci. – Wierzę, że św. Michał pomoże mi zmierzyć się z tym co najważniejsze, nawet z godziną mojego odejścia ze świata – powiada uczestnik anielskiej peregrynacji.
Szkaplerz powstał już w XIX w. przy kościele św. Eustachego w Rzymie i przynależał do Bractwa
św. Michała Archanioła. Nie miał formy czworokątnej, ale tworzył mały puklerz. Jeden płatek szkaplerza był wtedy koloru niebieskiego, a drugi czarnego. Na nim znajdował się wizerunek św. Michała Archanioła zabijającego smoka. Ostatnio michalici odnowili ten szkaplerz. Księża mówią o nim, że to taka „kamizelka diabloodporna”. Szatan chciałby nas oddalić od Boga i nie odpoczywa tylko intensywnie działa, dlatego warto przyzywać opieki św. Michała Archanioła. Jednak szkaplerza nikt nie może traktować jak amuletu. Po prostu jest to znak zewnętrzny oddania się pod opiekę Pogromcy złego ducha. Dlatego ci, którzy przyjmą szkaplerz, zobowiązują się odmawiać codziennie egzorcyzm prosty papieża Leona XIII, czyli modlitwę: „Święty Michale Archaniele, wspomagaj nas w walce, a przeciw niegodziwości i zasadzkom złego ducha, bądź naszą obroną…”. Przyjmujące szkaplerz osoby są także wezwane do służby Chrystusowi i Kościołowi oraz częstego korzystanie z sakramentu pojednania. Szkaplerz można zastąpić medalikiem, który też ma formę puklerza i taką samą wartość duchową.
Rodzina szkaplerzna
Ci, którzy noszą szkaplerz św. Michała Archanioła, tworzą swoisty, choć nieformalny „trzeci zakon” księży michalitów, którzy w klasztorach księży i sióstr spod ręki św. Michała Archanioła, omadlają tych pierwszych. Powstała rodzina szkaplerzna nazwana Bractwem Szkaplerznym św. Michała Archanioła. Członkowie spotykają się na modlitwie przy swoich parafiach, uczestniczą w rekolekcjach i dniach skupienia prowadzonych przez księży michalitów. Jednym słowem – to cała armia poddanych czcicieli św. Michała Archanioła, którzy kochają swojego Patrona, uznając go za orędownika i obrońcę przed atakami złego ducha.
Historia objawień św. Michała Archanioła na górze Gargano.
O starożytności kultu Św. Michała w tym miejscu świadczą dwa listy papieża św. Gelazego I pisane na przełomie 493 i 494 roku do biskupów oraz Liber de apparitione Sancti Michaelis in Monte Gargano z VIII wieku, w której to księdze opisane są objawienia św. Michała Archanioła.
Pierwsze objawienie, które według tradycji miało miejsce w roku 490, związane jest z historią zagubienia byka. Pewnego dnia bogatemu włościaninowi z Siponto zaginął najpiękniejszy byk z jego stada, pasącego się na wzgórzach Gargano. Właściciel po długich i wyczerpujących poszukiwaniach znalazł go na samym szczycie góry, klęczącego u wejścia do groty. W złości napiął łuk i wypuścił strzałę, aby zabić nieposłuszne zwierzę. Ale strzała zamiast ugodzić byka, w sposób niewytłumaczalny zawróciła i zraniła strzelającego.
Wstrząśnięty tym wypadkiem właściciel udał się do biskupa, aby zapytać go o znaczenie tego niezwykłego wydarzenia. Biskup niezwłocznie zarządził trzy dni modlitw i pokuty. Kiedy kończył się ostatni dzień modlitw, biskupowi ukazał się Święty Michał Archanioł i przemówił do niego tymi słowami: „Ja jestem Archanioł Michał stojący przed obliczem Boga. Grota jest mnie poświęcona; ja sam jestem jej strażnikiem… Tam, gdzie się otwiera skała, będą przebaczone grzechy ludzkie… Modlitwy, które będziecie tu zanosić do Boga, zostaną wysłuchane. Idź w góry i poświęć tę grotę dla kultu chrześcijańskiego.”
Ponieważ ta góra była tajemnicza i prawie niedostępna i od wieków była miejscem kultu pogańskiego, biskup bał się tam pójść i długo zwlekał, zanim zdecydował się wypełnić polecenie Archanioła.
Znak zwycięstwa. Drugie objawienie nazwane „Epizodem zwycięstwa” miało miejsce w 492 roku. Podanie głosi, że kiedy Sipont oblężony był przez Germanów biskup Wawrzyniec w beznadziejnej sytuacji militarnej zarządził trzy dni pokuty po których miał otrzymać obietnicę zwycięstwa od św. Michała jeśli mieszkańcy natychmiast przystąpią do walki. Podjęta bitwa toczyła się wśród błyskawic i grzmotów i została zakończona ostatecznym zwycięstwem mieszkańców Sipontu. Po roku biskup udała się wraz z mieszkańcami do groty w Gargano skąd słychać było się anielskie głosy. Kiedy przekonujący się coraz bardziej do autentyczności cudu Święty biskup Wawrzyniec spotkał się w te sprawie z papieżem św Gelazym, anioł objawił mu się kolejny raz i powiedział: „Zaniechaj myśli o poświęceniu groty, ja wybrałem ją na swoją siedzibę i już poświęciłem razem z moimi aniołami. Znajdziesz w niej znaki na skale i mój wizerunek, ołtarz, paliusz i krzyż. Wy tylko wejdziecie do groty i odmówicie przy mnie modlitwy. Jutro odprawicie dla ludu Najświętszą Ofiarę i zobaczycie, jak sam poświęcam tę świątynię.” Wydarzyło się to 29 września 493 r. i odtąd grota w Gargano nosi nazwę „Niebiańskiej Bazyliki” bo nie została poświęcona ludzką ręką.
Św. Michał Archanioł ukazał się Ostatni raz 25 września 1656 r. arcybiskupowi Pucciarellemu podczas epidemii dżumy. Przedstawił się tak: Jestem Archanioł Michał. Każdy, kto dotknie kamieni z mojej groty, wyzdrowieje. Pobłogosław kamienie: wykuj na nich znak krzyża i moje imię. Przepowiednia się spełniła. Od tego czasu wielu ludzi pragnie posiadać pochodzący z Gargano chociażby maleńki kamyk.
Noc cesarza Henryka. Wielu sławnych ludzi pielgrzymowało do Góry Świętego Anioła. Byli wśród nich władcy, papieże i święci. Warto wśród nich wymienić papieża Kaliksta II, który ogłosił Michała Archanioła „Księciem i opiekunem całego świata”. Przed wyborem na stolicę Piotrową udał się tam też św. Grzegorz Wielki, natomiast Bonifacy IX przyznał odwiedzającym to miejsce odpust zupełny. W grocie gościł też papież Leon XIII, autor słynnej modlitwy-egzorcyzmu do św. Michała Archanioła. Wreszcie 24 maja 1987 roku przybył tu z pielgrzymką papież-Polak Jan Paweł II.
Sanktuarium nawiedziło także wielu świętych –wśród nich św. Bernard z Clairvaux, św. Franciszek z Asyżu, który uznał się za niegodnym, żeby wejść do groty; św. Tomasz z Akwinu, św. Brygida Szwedzka, św. Alfons Maria de Liguori, założyciel redemptorystów, oraz św. ojciec Pio. Przybywali tu także władcy, by wymienić Ludwika II, Ottona III, Henryka II, który pierwszy spędził noc w grocie,( wcześniej nikt się na to nie odważył taką grozę budziło to miejsce), Karola I Andegaweńskiego. Gościł tu także król Polski Zygmunt Stary.
Niebiańska Bazylika Pierwsza budowla chrześcijańska w stylu wczesnoromańskim, wzniesiona w epoce bizantyjskiej, została usytuowana poniżej groty. Następnie, między VII i VIII w., Longobardowie dobudowali bazylikę, przez którą wchodziło się do sanktuarium. Istotne zmiany architektoniczne w sanktuarium nastąpiły podczas rządów Andegawenów w XIII w. Imponująca ośmioboczna dzwonnica, mierząca 27 metrów, która obecnie stoi obok wejścia do sanktuarium, powstała z inicjatywy Karola Andegaweńskiego i została ukończona w 1282 r.
Wchodząc do sanktuarium. Znajdujemy się przed schodami złożonymi z 86 stopni, które prowadzą w dół, do świętej groty, jakby do wnętrza ziemi. Na ścianach korytarza znajdują się łuki, wewnątrz których umieszczono nagrobki miejscowych rodzin. Od czasu do czasu można się też zobaczyć freski z Madonną i kilkoma świętymi. Na końcu schodów pielgrzym musi przejść przez Porta del Toro nazwaną tak od fresku nad portalem, który wraz z barokowymi kolumienkami powstał w 1657 r.
I tak, po pewnym czasie wchodzimy nareszcie do Niebiańskiej Bazyliki, która składa się z dwóch, kontrastujących ze sobą części: nagiej skały, miejsca wybranego przez Boga i wybudowanej obok przez człowieka nawy, będącej wyrazem czci dla świętości i próbą połączenia ludzkiej kondycji z Bożą obecnością.
W głębi prezbiterium, stoi w półcieniu, wykonana z białego marmuru rzeźba św. Michała Archanioła, który zwycięża szatana. Posąg, zamknięty w srebrno-kryształowej urnie, umieszczono w grocie w 1507 roku. Po lewej stronie prezbiterium mamy ołtarz poświęcony Matce Bożej Nieustającej Pomocy, a jeszcze bardziej na lewo, ukryte w załomie skalnym, znajduje się miejsce zwane „Studzienką” lub „Kroplą”. Nie było tu nigdy żadnego źródła, a jedynie w naturalny sposób gromadziła się woda kapiąca ze skały: uważano, że ma ona cudowne właściwości. W tym miejscu groty znajduje się też kilka kamiennych rzeźb. Pośrodku dominuje figura św. Michała Archanioła, który zwycięża smoka, a po bokach znajduje się posąg Madonny z Dzieciątkiem oraz rzeźby przedstawiające Najświętszą Trójcę i św. Mateusza Apostoła. Miejsce to od wieków nawiedzane jest przez pątników ze wszystkich stron świata. W tej świątyni poświęconej nie ludzką ręką pielgrzymi otrzymują łaski niezwykle hojnie.